Hoe het begon
Toen wij jaren geleden naar het platteland verhuisden, was één van de dingen die wij al snel misten een deurbel. Zoals op het platteland gebruikelijk, kwam er sowieso niemand aan de voordeur, maar liep iedereen gewoon door de achterdeur naar binnen. Nadat we op die manier al een aantal keer totaal onbekenden in de woonkamer hadden gehad, gingen we nadenken over een oplossing. Een deurbel aan de achterdeur zou simpel zijn geweest, maar een (waak-) hond op het erf veel leuker.
Zo viel het besluit een hond te nemen. Maar wat voor een ras? Wij hadden en hebben paarden en ook katten, dus een jachthond viel meteen al af. Een enorm grote hond of een kleintje wilden we ook niet, maar een tussenmaats modelletje leek ons wel wat. We hadden bij kennissen al eens een bordercollie gezien, maar die waren wel érg fanatiek qua werken met dieren, maar iets in die richting moest het toch wel worden. Een hondenencyclopedie bracht uitkomst: het moest een Pyreneese herder worden.
Lees verder
Zo viel het besluit een hond te nemen. Maar wat voor een ras? Wij hadden en hebben paarden en ook katten, dus een jachthond viel meteen al af. Een enorm grote hond of een kleintje wilden we ook niet, maar een tussenmaats modelletje leek ons wel wat. We hadden bij kennissen al eens een bordercollie gezien, maar die waren wel érg fanatiek qua werken met dieren, maar iets in die richting moest het toch wel worden. Een hondenencyclopedie bracht uitkomst: het moest een Pyreneese herder worden.
Lees verder