Gisteren lekker met Lotje naar de markt geweest. Voor het eerst een vrij lang eind meelopen aan de riem, en de drukte van de markt meemaken. Ze trok veel bekijks van mensen, en moest zelf bij alle aandacht, fietsers, auto's en alles wat langskwam uitgebreid op haar billen gaan zitten om alles goed te bekijken. Even wat inkopen doen duurde wel wat lang op deze manier.
Die inkopen waren voor een feestje 's avonds, waar Kiros mee mocht.
Het autorijden was nog niet zo'n succes, maar eenmaal ter plekke vond hij het allemaal beregezellig, hoe meer knuffels van iedereen hoe beter.
Er liep alleen wel een 10 weken oude Engelse Bulldog rond, en dát is natuurlijk voor een Franse hond géén gezelschap. Heer Kiros verwaardigde zich niet daar mee te spelen. "Non, non, non, pas des Anglais." Was dat een hond? "C'est ridicule!"
Pyreneeërs blijven Fransozen hoor, zo xenofoob als wat.
Aan het eind van de avond kwam het nog wel een beetje goed, toen Kiros eenmaal een hapje en een drankje op had. Met een slokje wijn op zie je het allemaal niet zo scherp meer, en blijkt zo'n verhipte 'Rosbif' toch nog wel een beetje te pruimen.
Tussendoor heeft meneer lekker op een tuinstoel liggen pitten, ik had geen kind aan 'm. Wat een lekker relaxt ding is het toch ook.

En dus zitten de honden met z'n allen overdag lekker in de tuin, en in de kas. Ook de puppies zijn nu oud genoeg om mee te doen met het grote 'de hele dag loslopen' gebeuren.
 En ik geloof dat dat bést beviel, vandaag. Bij thuiskomst zat het hele zootje me bij het hek op te wachten - het is tenslotte etenstijd als ik thuiskom. Nou ja, dat denken ze altijd. Wel voor de puppies, maar niet voor de anderen. Daar ben ik te vroeg voor thuis.
Na het eten was het duidelijk dat de puppies nog geen genoeg hadden van buiten spelen. En het duurde niet lang of Kiros en Karlotta kwamen drijfnat en kroosgroen uit de vijver opgedoken. Waarna nog even lekker in het zand moest worden gerold, zodat het een paar uiterst efficient gepaneerde puppies waren die daarna languit op de bank gingen liggen opdrogen.

Gelukkig is de bank 20 jaar oud en aan vervanging toe, iets dat we voorlopig nog maar even uitstellen. En een oud kleed vangt het meeste zand en water op...

Volgens Terry Pratchett, schrijver van de Discworld serie, kunnen trollen best tellen, maar ze tellen "one, two, many". En daarna gaan ze verder met many-one, many-two, many-many, lots...

Honden lijken ook op deze manier te tellen, merk ik nu. Toen het nog 'veel' was, maakte het niet zo uit als er een pupje het ouderlijk huis verliet. Nu alleen Kiros en Karlotta er nog zijn, en de telling blijft steken op twee, is de roedel wat van streek. Jardy heeft vaag het gevoel dat er iets mist, en Kiros mist z'n zus.
Lotje speelt met Noor, die heeft nergens last van, maar Kiros moet het nu zonder vaste vriendin doen, en klimt daarom iedere keer maar bij ons op schoot en wil vreselijk graag geknuffeld worden.
Daar hebben wij natuurlijk helemaal geen bezwaar tegen, het is nu eenmaal een lekkere knuffelbeer.

 

Het wordt leeg in huis, alleen Kiros en Kaprice zoeken nog een nieuw huisje. Kabyle, Kyrielle en Kadran zijn naar 3 verschillende windrichtingen (en provincies) verhuisd, ben wel benieuwd waar ze uiteindelijk terecht zullen komen. Uit Zeeland en Noord-Holland heb ik nog niets gehoord, dus kom maar... :)

Karlotta blijft, maar dat was eigenlijk al vanaf het begin duidelijk. Dat heeft ze zelf besloten en geeft ze ook duidelijk aan door zich vrijheden te veroorloven, zoals op de laptop gaan liggen slapen, door de wei banjeren met Noortje (waar ze niet mogen komen) en 's avonds quaility time op te eisen door bij de baas op schoot te liggen.
Het is wel een lekker ding, met een heel duidelijk eigen willetje. Maar ook veel will to please, en dat is mooi.