Ik had nooit gedacht dat de eerste post die ik hier zou schrijven zo'n verdrietige zou zijn. Afgelopen maandag hebben we Luronne in laten slapen. Ze kreeg vorige maand vlak voor haar verjaardag opeens last van een nekhernia, met uitval in het linkervoorpoot, en ataxie doordat de zenuwen in de achterhand ook onvoldoende signalen doorkregen. Achteraf bekeken had ze die hernia waarschijnlijk latent al wat langer.
Waar vorige maand de behandeling nog aansloeg en ze weer helemaal oppepte, verslechterde de situatie maandag toch helaas weer heel snel, na een paar keer een rare schuiver gemaakt te hebben. Opnieuw behandelen hielp dit keer helaas niet meer, ze verloor ook de controle over haar blaas en veranderde heel snel een erg zielig hoopje. Gelukkig had ik van de vorige keer nog wat zware pijnstillers in huis, pijn heeft ze dus niet gehad.

Luronne ligt nu naast haar zus, onder de rode beuk in de tuin, waar de honden altijd op de uitkijk liggen en lagen: lekker in de schaduw, met zicht op de weg, voor het geval er volk langskomt.

Onder die titel heeft Grise een hele tijd haar belevenissen opgeschreven toen zij net bij ons thuis was. Die stukjes schreef ze op een forum dat helaas is opgeheven. De teksten heb ik gelukkig bewaard, en een paar staan hier onder het menu "Hoe het verder ging".
 
Vanaf nu zal Grise af en toe de blafherkenning weer aanzetten en haar belevenissen weer vertellen.