Gisteren was Jardy al wat onrustig, ze wilde erg graag rustige en ongebruikelijke plekjes opzoeken. Ik heb haar afgelopen nacht dan ook apart van de anderen gehouden, in de verwachting dat ik wel wat zou horen of merken als ze begon. Maar vanmorgen was er niets aan de hand.
Wel was ze nog steeds onrustig en zoekerig. Omdat het weer een warme dag beloofde te worden en de tomaten toch echt in de kas uitgeplant moesten worden heb ik Jardy binnen gehouden, wat ze ook graag wilde, en ben zelf aan het planten geslagen. Om half 10 was het in de kas niet meer uit te houden en tijd om wat te drinken.
Jardy had op hetzelfde moment besloten dat het tijd was de eerste pup er uit te werken. Dat even rustig een bakkie koffie drinken schoot er dus bij in. Hoezo, pups worden 's nachts geboren?
De eerste pup lag er dus naast onder de tafel... Never mind. Pup drooggewreven, in de werpkist gelegd, Jardy kwam daar uiteraard meteen achteraan, en pup nummer twee ook. En een kwartier later pup nummer drie. Jardy doet het niet echt volgens het boekje, want dat beweert dat er makkelijk een paar uur tussen de pups kunnen zitten. Jardy had meer haast...
Ondertussen was het kwart over 10, twee teefjes en een reu verder en even rust. Kwart voor 11, ik was éven weg, hup, nummer vier. Weer een teefje, een hele lichte dit keer, zowel qua kleur als qua gewicht.
Het bleef rustig, echo had 4 pups aangegeven, dus na een half uur besloot ik de natte handdoeken uit de werpkist te halen en te vervangen door droge, en de vuile boel in de wasmachine te gooien. Klus geklaard dus, alhoewel ik daar niet helemaal van overtuigd was, want ik dacht toch nog wel een pup te voelen...
Dat klopte, want ik was nog niet terug van de wasmachine aanzetten of nummer vijf kwam te wereld. Weer een teefje, en een flinke tante ook.
En toen kwam nog eens een half uur later nog een tweede reutje te voorschijn. Ook geen kleintje trouwens. Jardy had het ondertussen al helemaal door, hup, sjorren aan die vliezen, nageboorte er uit trekken en vreten maar... Ach, het zijn allemaal hoogst noodzakelijke eiwitten zullen we maar denken.
Moeder en kinderen maken het goed, kinders lurken allemaal luidruchtig aan een tiet, en Jardy gromt vervaarlijk naar Grise en Noortje.
Straks maar eens wat close-ups vn de pups maken, en kijken of ik nog weet wie wie is.
Wel was ze nog steeds onrustig en zoekerig. Omdat het weer een warme dag beloofde te worden en de tomaten toch echt in de kas uitgeplant moesten worden heb ik Jardy binnen gehouden, wat ze ook graag wilde, en ben zelf aan het planten geslagen. Om half 10 was het in de kas niet meer uit te houden en tijd om wat te drinken.
Jardy had op hetzelfde moment besloten dat het tijd was de eerste pup er uit te werken. Dat even rustig een bakkie koffie drinken schoot er dus bij in. Hoezo, pups worden 's nachts geboren?
De eerste pup lag er dus naast onder de tafel... Never mind. Pup drooggewreven, in de werpkist gelegd, Jardy kwam daar uiteraard meteen achteraan, en pup nummer twee ook. En een kwartier later pup nummer drie. Jardy doet het niet echt volgens het boekje, want dat beweert dat er makkelijk een paar uur tussen de pups kunnen zitten. Jardy had meer haast...
Ondertussen was het kwart over 10, twee teefjes en een reu verder en even rust. Kwart voor 11, ik was éven weg, hup, nummer vier. Weer een teefje, een hele lichte dit keer, zowel qua kleur als qua gewicht.
Het bleef rustig, echo had 4 pups aangegeven, dus na een half uur besloot ik de natte handdoeken uit de werpkist te halen en te vervangen door droge, en de vuile boel in de wasmachine te gooien. Klus geklaard dus, alhoewel ik daar niet helemaal van overtuigd was, want ik dacht toch nog wel een pup te voelen...
Dat klopte, want ik was nog niet terug van de wasmachine aanzetten of nummer vijf kwam te wereld. Weer een teefje, en een flinke tante ook.
En toen kwam nog eens een half uur later nog een tweede reutje te voorschijn. Ook geen kleintje trouwens. Jardy had het ondertussen al helemaal door, hup, sjorren aan die vliezen, nageboorte er uit trekken en vreten maar... Ach, het zijn allemaal hoogst noodzakelijke eiwitten zullen we maar denken.
Moeder en kinderen maken het goed, kinders lurken allemaal luidruchtig aan een tiet, en Jardy gromt vervaarlijk naar Grise en Noortje.
Straks maar eens wat close-ups vn de pups maken, en kijken of ik nog weet wie wie is.
RSS Feed